Πάμε στο ακρογιάλι, εκεί που πάνε κι άλλοι,
να βρούμε την καρέτα, τη φίλη σας τη Βέτα!
Μα να σου ήρθαν τα παιδιά, εδώ στα βοτσαλάκια, να παίξουνε χαρούμενα με τα κουβαδάκια!
Εμείς θα βοηθήσουμε τη φίλη μας τη Βέτα, πολύ καιρό τη ξέρουμε, ετούτη τη καρέτα!
Για να μην καθυστερούμε τον κυρ δήμαρχο να βρούμε, να εκεί στο δημαρχείο, δίπλα απ’το νηπιαγωγείο!
-Κυρ δήμαρχε, κυρ δήμαρχε, βγες έξω να σε δούμε! Έχουμε κάτι σοβαρό εσένα να σου πούμε!
-Παρακαλώ τι θέλετε; Σε μένα θα το πείτε!
Ο δήμαρχος κουράστηκε, μην τον ταλαιπωρείτε,
ήταν σε γάμους και χαρές, βαφτίσια και γιορτές!
-Όμως η φίλη μας η Βέτα, η χελωνίτσα η καρέτα,
έχασε όλα τα παιδιά της, με το που βγήκαν από τα αυγά της,
κι έτσι εξαφανίστηκε σιγά σιγά η γενιά της.
-Πρέπει να βρείτε μία λύση, να μη φοβάται να γεννήσει,
ζητάμε να προστατευτεί, γιατί έχει μείνει μόνο αυτή!
-Θα το φέρω στη βουλή, και να μην ανησυχείτε, η χελώνα η καρέτα… πώς την είπατε … Βέτα;
-Μέχρι που να το σκεφτείτε και ύστερα να συσκεφτείτε,
μέχρι να συζητηθεί και η απόφαση να βγει,
θα περάσει ένας αιώνας
και έτσι πια δεν θα έχει μείνει, ούτε κόκκαλο χελώνας!
-Ίσως μέσα στη Βουλή, να έχουμε σύμβουλο ένα παιδί,
που να βρίσκει λύσεις στο πι και φι!
Αντίο σε όλους φεύγω κι εγώ, μα πριν σας αφήσω κάτι θέλω να πω.
Αν λίγο πιστεύαμε εμείς, τα παιδιά, αν κυβερνούσαν μια μέρα αυτά,
στον κόσμο θα έφερναν μέρες ελπίδας και όλη τη λάμψη μιας ηλιαχτίδας!
Give and Cake 